από τη Χριστίνα Μανωλακάκη Παρουσίαση του βιβλίου: 108 ΜΕΤΡΑ - THE NEW WORKING CLASS HERO, του Αλμπέρτο Προυνέτι σε μετάφραση του Βαγγέλη Ζήκου από τις Απρόβλεπτες Εκδόσεις Η ιστορία ξεκινάει με μια παράδοξη ορκομωσία, όχι σε κάποιο κολέγιο ή πρωτοκλασάτο πανεπιστήμιο, αλλά σε μια ιταλική πιτσαρία στην Αγγλία. « Ορκίστηκα. Ο Θεός να φυλάει τη Βασίλισσα. Και όποιος στο Βασίλειο ζυγώσει, τον καμπινέ ας ξεβουλώσει.» Και στη θέση του αφηγητή ένας πτυχιούχος που αδυνατεί να σταθεί στα πόδια του. Παιδί βιομηχανικής ζώνης της Ιταλίας όπου το πρόγραμμα ζωής είχε λίγο πολύ ως εξής: σχολείο, άντε και λίγο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και τέλος γάμος και δουλειά στις χαλυβουργίες. Αποφάσισε λοιπόν, να κάνει τη βαλίτσα του από τον ευρωπαϊκό νότο για τη Μεγάλη Βρετανία. Κρατά βέβαια πάντα στο νου τις 10 εντολές που του έχει πει ο πατέρας του: « Να βοηθάς τους συναδέλφους. Να απεργείς. Να μη γλείφεις τον κώλο του αφεντικού. Να μην είσαι απεργοσπάστης. Μην το παρακάνεις όταν πρέπει να τις παίξεις. Μην τα παίρνεις με τους Πιζάνους, άνθρωποι είναι και αυτοί. Μην εμπιστεύεσαι τους φραγκάτους. Αν κάποιος σπουδαγμένος σε αποκαλέσει κύριο, να πηγαίνεις τοίχο-τοίχο. Συν έναν ακόμα, το πολύ δύο, που τώρα δεν μου'ρχονται » Η προσγείωση στην μεταθατσερική-Αγγλία ως μετανάστης δεν είναι βέβαια ονειρική. για τον αφηγητή μας Εκεί βιώνει την αδήλωτη εργασία, κάκιστα ημερομίσθια, αδικαιολόγητες κρατήσεις, καψόνια και ακατάλληλες συνθήκες δουλειάς, αλλά και διαβίωσης. Η όλη ιστορία δεν καταλήγει να σε καταπλακώνει. Απεναντίας, συχνά γελάς με τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν ο αφηγητής και ο περίγυρος του και τον τρόπο τους να ακολουθούν στο περίπου τις οδηγίες, να λουφάρουν, να σπάνε πλάκα . Ενδιαφέρον έχει πως το ελαφρώς κάφρικο χιούμορ και οι αναφορές στη μπάλα συνδυάζονται με Σαίξπηρ και λοιπούς ποιητές και λογοτέχνες . «Στην τελική, και ο Σαίξπηρ είχε πει ότι το νόημα της ζωής είναι αυτό ακριβώς το πράγμα: κάποιος σου ρίχνει ένα χαστούκι, του δίνεις και εσύ, κάποιος άλλος σπάει ένα μπουκάλι και απειλεί να στο μπήξει στον λαιμό. Πλέον δεν μπορείς να ξεφτιλιστείς μπροστά στους φίλους σου, είναι θέμα αξιοπρέπειας. Χώνεσαι και ξεσπάνε οι τραγωδίες. Εδώ και αιώνες οι μελετητές και οι κριτικοί προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστικά του Σαίξπηρ. Θα αρκούσε να μπούνε σε μια εργατική παμπ Παρασκευή βράδυ και το μυστήριο θα λυνόταν.» Τα "108 μέτρα" δεν αγιοποιούν τη σύγχρονη εργατική τάξη, ούτε την παρουσιάζουν με γελοίους όρους, σαν μια ορδή από άξεστες καρικατούρες. Απεναντίας το βιβλίο στήνει ανθρώπους με γοητευτικές όψεις, αλλά σακατεμένες αντοχές, που χαπακώνονται για να πάνε για ύπνο. Με λίγα λόγια αφορά ανθρώπους που ζητούν «ψωμί και τριαντάφυλλα, αξιοπρεπή μισθό και τα ερωτικά σονέτα του βάρδου του Έιβον». Ενίοτε βέβαια αρκούνται στους Sex Pistols. Το βιβλίο καταφέρνει να αναδείξει την αλληλεγγύη και τη φιλία των από κάτω. Αποτελεί μια ιστορία για την εργατική τάξη από κάποιον που ανήκει σε αυτή και δεν την παρατηρεί σα συμπαθητική μαϊμού. Και έτσι τις φιγούρες που μοστράρουν στο εξώφυλλο καταλήγεις να τις νιώθεις σα δικούς σου μακρινούς φίλους. *Τα 108 μέτρα του Αλμπέρτο Προυνέτι κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Απρόβλεπτες Βιβλίο του ίδιου, ο Αμίαντος, κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες από τις Ακυβέρνητες πολιτείες, και εννοείται πως θα το διαβάσω όσο πιο γρήγορα μπορέσω. Να τα τσεκάρετε!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
September 2022
Categories
All
|