από την Χριστίνα Μανωλακάκη Ο «Κατάδικος» του Κωνσταντίνου Θεοτόκη εξελίσσεται στην ενδοχώρα της Κέρκυρας, και άρα έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία που δε μυρίζει θάλασσα, μα γη. και καλαμπόκι («αραποσίτι») Το βιβλίο άλλωστε ξεκινάει με τους κατοίκους του νησιού να δουλεύουν στον κάμπο.
0 Comments
από τη Ναταλία Διωνυσιώτη Ήταν ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο; Ήταν η Γιούλια η χειρότερη στον κόσμο; Μάλλον όχι. Γιατί όμως αυτή η επιλογή του τίτλου; Προς τι τόση ευθεία επίθεση στην πρωταγωνίστρια; Γιατί να αξίζει ένα τόσο βαρύ κατηγορώ;
από την Χριστίνα Μανωλακάκη Υπάρχει μια καλοκαιρινή εικόνα που, νομίζω, φωνάζει ευτυχία για πολλ@ από εμάς: Τα πόδια να βρίσκονται χωμένα στην άμμο και πότε ο ήλιος να καίει απαλά το σώμα, πότε ένα αλμυρίκι να το σκιάζει., ενώ η ανάγνωση ενός καλού βιβλίου να διακόπτεται μόνο για να φαγωθεί κανένα ροδάκινο ή για την παρακολούθηση μιας συζήτησης.
Τις στριμώχνουμε αυτές τις στιγμές, αρκετ@, κάπως άτσαλα μετά το σχόλασμα και σε σαββατοκύριακα. Όμως αυτό δε σημαίνει πως θα μείνουμε στην απ' έξω από τη συζήτηση περί καλοκαιρινών αναγνωσμάτων. Ξεκίνησε η Ιλιρίντα την ενότητα με προτάσεις βιβλίων για το καλοκαίρι, που μπορείτε να διαβάσετε ~ εδώ. Τώρα παίρνω εγώ τη σκυτάλη. της Ιλιρίντα Μουσαράι Πλησιάζει η ώρα των καλοκαιρινών διακοπών. Για όσα άτομα είναι τυχερά, η ώρα αυτή έχει φτάσει ήδη. Μια από τις βασικές αγωνίες για μένα πέρα από το πού θα πάμε, πότε, πώς (και με τι λεφτά) είναι και το τι βιβλία θα διαβάσω φέτος. Γι’αυτό σκέφτηκα να προτείνω κάποια βιβλία που έχω διαβάσει και να παραθέσω και όσα ευελπιστώ να διαβάσω φέτος το καλοκαίρι.
από τη Δήμητρα Τζανάκη Η συγκεκριμένη ομιλία γράφτηκε στα πλαίσια της βιβλιοπαρουσίασης του Σ. Άλμπαντρος «ελαττωματικό αγόρι», εκδόσεις Εστία, Αθήνα, 2022, που έγινε στις 13 Μαΐου στο βιβλιοπωλείο ΑΜΟΝΙ.
από το κορίτσι για ράφι Παρουσίαση του βιβλίου «Παρά μονάχα στην περιπλάνηση» του Χρήστου Μαστέλλου, των εκδόσεων Red n’ noir.
από την Ιλιρίντα Μουσαράι «Μπαμπά, τι θα γίνει η ελαττωματική τηλεόραση που γυρίσαμε πίσω;» Πού πηγαίνουν όσα πράγματα είναι ελαττωματικά;» ρωτάω.
Λίγες σκέψεις για το ελαττωματικό αγόρι τ@ Sam Albatros Το ελαττωματικό αγόρι είναι ένα ανάγνωσμα που σου σφίγγει, σου πονάει το στομάχι όπως αναφέρει συχνά και ο αφηγητής-παιδί. Για κάποια από εμάς λειτουργεί σαν χρονομηχανή που μας μεταφέρει σε στιγμές της παιδικής μας ηλικίας που είχαμε απωθήσει. από τη Χριστίνα ΜανωλακάκηΠαρουσίαση του βιβλίου: ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΛΕΞΗ - Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία – Η κρυφή ιστορία του IRA του Patrick Radden Keefe Μετάφραση: Κωστής Πανσέληνος Εκδόσεις: Μεταίχμιο Το βιβλίο του Keefe ξεκινά κάνοντας αναφορά στην εξαφάνιση της Τζιν Μακόνβιλ, μίας άπορης χήρας, μητέρας 10 παιδιών. Η απαγωγή της γίνεται το 1972 στο δυτικό Μπέλφαστ. Και κάπως έτσι εισαγόμαστε στο ζοφερό και μυστηριώδες κλίμα των «Ταραχών» (“The Troubles”, ή “Na Trioblóidí” στα ιρλανδικά).
Ο Keefe δεν χρησιμοποιεί την εξαφάνιση και εκτέλεση της Τζιν για να στήσει ένα whodunnit με την Β. Ιρλανδία των Ταραχών για φόντο. Το Μην πεις λέξη αποτελεί ένα δυνατό non-fiction έργο, με σημαντική βιβλιογραφία, πληθώρα πηγών και δημοσιογραφική έρευνα από πίσω του. Οι ιστορίες που έχει επιλέξει να αφηγηθεί ο Keefe είναι πέρα για πέρα αληθινές, αν και συχνά περιστατικά και χαρακτήρες μοιάζουν ως προϊόντα μίας ευφάνταστης μυθοπλασίας. Στο βιβλίο ακολουθούμε διάφορα πρόσωπα · και ενώ άλλοτε οι αναφορές σε αυτά είναι σύντομες και μοναδικές, άλλοτε ο συγγραφέας μας επαναφέρει στα χνάρια ορισμένων, ώστε να παρακολουθήσουμε την πορεία τους μέσα στο πέρασμα των χρόνων. από τη Χριστίνα Μανωλακάκη Παρουσίαση του βιβλίου: Άδεια Σπίτια, της Μπρέντα Ναβάρο Εκδόσεις: Carnívora, μετάφραση: Αναστασία Καμπύλη Τα Άδεια Σπίτια, της Μπρέντα Ναβάρο ξεκίνησαν την πορεία τους από το Μεξικό, όταν η συγγραφέας προχώρησε στην δημοσίευση του βιβλίου της, δωρεάν σε διαδικτυακό περιοδικό το 2018. Το βιβλίο αγαπήθηκε, συζητήθηκε και διαδόθηκε ώστε σύντομα κυκλοφόρησε και σε έντυπη μορφή από τον εκδοτικό οίκο Sexto Piso. Στη χώρα μας κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Carnívora και έως τώρα έχει γνωρίσει ιδιαίτερα θερμή υποδοχή.
από τη Χριστίνα Μανωλακάκη
από την Ilirida Musaraj Παρουσίαση και κριτική του βιβλίου::
«Επιχείρηση Σφαγή» του Rodolfo Walsh, εκδ. Ακυβέρνητες Πολιτείες Συνεργατικό Βιβλιοπωλείο-Καφέ της Χριστίνας Μανωλακάκη Το βιβλίο αποτελείται από τον πρόλογο και οχτώ κείμενα, επιλεγμένα από την αρθρογραφία της Δήμητρας στο περιοδικό «Ένεκεν». Τα κείμενα αφορούν τον κινηματογράφο... αναμενόμενο θα μου πείτε βάσει τίτλου. Και η επανάσταση;
Πράγματι ξαφνιάζει η λέξη "επανάσταση" στον τίτλο, μιας και (πράγμα που σχολιάζει και η ίδια η συγγραφέας) δεν έχουμε μια επιλογή ταινιών αποκλειστικά από στρατευμένους δημιουργούς με ξεκάθαρο πολιτικό πρόσταγμα και περιεχόμενο. της Χριστίνας Μανωλακάκη (κορίτσι για ράφι) Ο Φεβρουάριος σε ΗΠΑ και Καναδά έχει καθιερωθεί ως ο Μήνας Μαύρης Ιστορίας. Πρόκειται για μια ευκαιρία να φωτιστούν άγνωστες πλευρές τις ιστορίας και να αναδειχθούν προσωπικότητες και έργα που συνδέονται με την αφρικανική διασπορά. Με αφορμή το Μήνα Μαύρης Ιστορίας λοιπόν, θα δούμε κι εμείς ορισμένες λογοτεχνικές προτάσεις από σημαντικές πένες της αφρικανικής διασποράς.
Από τη Ναταλία Διονυσιώτη "Οι εποχές έρχονται και φεύγουν, οι γενιές αλλάζουν και διαδέχονται η μια την άλλη,
όπως τα φύλλα των δέντρων του δάσους που αλλάζουν χρώματα ή πέφτουν κι απομένουν γυμνά δέντρα. Εκείνο που μένει σταθερό είναι το ίδιο το δάσος με τα δέντρα του. Η φύση είναι η σταθερά μας, οι ρίζες μας και γι ́αυτό οφείλουμε να τις σεβαστούμε και να τις προστατεύσουμε." από τη Χριστίνα Μανωλακάκη Παρουσίαση του βιβλίου:
108 ΜΕΤΡΑ - THE NEW WORKING CLASS HERO, του Αλμπέρτο Προυνέτι σε μετάφραση του Βαγγέλη Ζήκου από τις Απρόβλεπτες Εκδόσεις από την Χριστίνα Μανωλακάκη Λίγα λόγια για μια ταινία μικρού μήκους, με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου
by Πόλλυ Βαρελοπούλου «Καλύτερα να είμαι στάχτη παρά σκόνη!
Καλύτερα η σπίθα μου να γίνει φλογερή φωτιά παρά να τηνε πνίξει το σαράκι. Καλύτερα να είμαι ένας θεσπέσιος διάττων, το κάθε άτομό μου να λάμπει θαυμαστά, παρά ένας κοιμισμένος, αιώνιος πλανήτης. Σκοπός του ανθρώπου είναι να ζει, όχι να υπάρχει. Δεν θα χάσω τις μέρες μου πασχίζοντας για να τις παρατείνω. Το χρόνο μου εγώ θα τον αναλώσω.» Jack London (1876-1916) by Χριστίνα Μ. Δεν πιστεύω πως υπάρχουν "καλά καλοκαιρινά" βιβλία, ένα καλό ανάγνωσμα διατηρείται στην αλλαγή του χρόνου, τι πιο όμορφο όμως από σελίδες λίγο πιο αλμυρές από συνήθως;
Ακολουθούν 3 προτάσεις για βιβλία που θα μπορούσατε να συνοδέψετε με τον ήχο της θάλασσας ή των αυτοκινήτων ή την ησυχία του δωματίου σας.
Κάνοντας και πάλι την ανατροπή, όντας πιθανότατα η μόνη από το team του eggεφαλικού που έχει αλλεργία στις ταινίες, θα κάνω ένα σχετικό με αυτές post. Πιο συγκεκριμένα με την μουσική υπόκρουση που τις συνοδεύει, aka soundtrack, χωρίς να λαμβάνω υπόψιν σειρές, παιχνίδια, anime κτλ., μιας και το υλικό μου εκεί είναι σαφώς πιο πλούσιο κι αξίζει δική του ανάρτηση. Γράφοντας αυτήν την εισαγωγή πριν ακόμα επιλέξω τα κομμάτια, δηλώνω εξίσου περίεργη για το αποτέλεσμα που θα προκύψει με όλους εσάς όπως επίσης και σχετικά ανήσυχη. Για να δούμε…
Στο σινεμά Αλκυονίς έχει συχνά αφισούλες από ταινίες και άμα πας θα δεις πάντα κάποιον να τις σκαλίζει, να τις περιεργάζεται και να σκέφτεται αν θα πάρει κάποια μαζί του. Όλοι μάλλον έχουμε μπει σε αυτή τη διαδικασία κάποια στιγμή της ζωής μας. Θέλουμε να έχουμε κάτι να μας θυμίζει μια ταινία, ένα συγκρότημα, ένα κόμικ ή ένα βιβλίο που αγαπάμε. Υπάρχει κάτι το γλυκό στην επιστροφή με τον έναν τρόπο ή τον άλλο σε αυτό το κάτι.
Για εμένα είναι η αγάπη μου για τον κόσμο της Τζέην Ώστιν. Μια πραγματικότητα με όμορφα ρούχα και αντικείμενα, εκμυστηρεύσεις και έρωτες, λεπτούς τρόπους και ένα χαρούμενο τέλος να δικαιώνει τις ηρωίδες. Όχι η Τζέην Ώστιν δεν ήταν αθεράπευτα ρομαντική. Με ρεαλισμό παρουσιάζει τις σχέσεις των χαρακτήρων της, όπου ακόμα και τα μεγαλύτερα πάθη δεν μένουν ανέπαφα από ταξικούς και οικονομικούς παράγοντες.
by Χριστίνα Μ.
Αν και η τηλεόραση και τα σινεμά προτιμούν στη συγκλονιστική πλειονότητα τους να προβάλλουν χολιγουντιανές ταινίες, η χώρα του ανατέλλοντος ηλίου έχει το μοναδικό της τρόπο να αφηγείται ιστορίες και θα ήταν κρίμα να χάνατε κάποιες ταινίες από εκεί. Παρακάτω παρουσιάζω μερικές από τις πιο αναγνωρίσιμες ταινίες του σύγχρονου ιαπωνικού κινηματογράφου, που και προσωπικά απόλαυσα…
by Μαριάννα Νάσση Γιατί βλέπουμε ταινίες;
Μια γρήγορη απάντηση θα ήταν γιατί μας αρέσουν. Τι όμως μας αρέσει από αυτές; Η ίδια η ταινία; Το συναίσθημα/ η εμπειρία που μας προσφέρει; Είναι πολύ περίεργη συνήθεια το να βλέπουμε ταινίες.
Ναι, ξέρω ψαγμένε/ψαγμένη μου ότι το μουσικό αυτό είδος στην καλύτερη καταδέχεσαι να το κατατάξεις στις ένοχες απολαύσεις σου, κι αυτό υπό αυστηρούς όρους. Εγώ πάλι που έχω απολέσει κάθε φιλοδοξία να χτίσω αξιοπρεπές ίματζ, είμαι εδώ για να σε παρασύρω σε λιγότερο συμβατικά μονοπάτια ενός από τα πλέον εμπορικά είδη. Για σένα που είσαι μυημένος και δε χρειάζεσαι προσηλυτισμό δεν έχω να πω πολλά, join me άφοβα αδέρφι!
|
Archives
September 2022
Categories
All
|