Στο σινεμά Αλκυονίς έχει συχνά αφισούλες από ταινίες και άμα πας θα δεις πάντα κάποιον να τις σκαλίζει, να τις περιεργάζεται και να σκέφτεται αν θα πάρει κάποια μαζί του. Όλοι μάλλον έχουμε μπει σε αυτή τη διαδικασία κάποια στιγμή της ζωής μας. Θέλουμε να έχουμε κάτι να μας θυμίζει μια ταινία, ένα συγκρότημα, ένα κόμικ ή ένα βιβλίο που αγαπάμε. Υπάρχει κάτι το γλυκό στην επιστροφή με τον έναν τρόπο ή τον άλλο σε αυτό το κάτι. Για εμένα είναι η αγάπη μου για τον κόσμο της Τζέην Ώστιν. Μια πραγματικότητα με όμορφα ρούχα και αντικείμενα, εκμυστηρεύσεις και έρωτες, λεπτούς τρόπους και ένα χαρούμενο τέλος να δικαιώνει τις ηρωίδες. Όχι η Τζέην Ώστιν δεν ήταν αθεράπευτα ρομαντική. Με ρεαλισμό παρουσιάζει τις σχέσεις των χαρακτήρων της, όπου ακόμα και τα μεγαλύτερα πάθη δεν μένουν ανέπαφα από ταξικούς και οικονομικούς παράγοντες. Η Τζέην Ώστιν πέθανε στα σαράντα της, φτωχή και ανύπαντρη, σε μια κοινωνία που δεν είχε αναγνωρίσει τη μεγαλοφυΐα και το ταλέντο της στο βαθμό που της άξιζε. Μα αυτή ως αυθεντική συγγραφέας συνέχιζε να γράφει και έτσι να δημιουργεί μια αντανάκλαση της πραγματικότητας όπου το χαρούμενο τέλος είναι εφικτό και μοιάζει αψεγάδιαστο. Ας πάμε όμως στα βιβλία της: • Το αββαείο του Νορθάνγκερ • Λογική και Ευαισθησία • Μάνσφηντ Παρκ • Υπερηφάνεια και Προκατάληψη • Έμμα • Πειθώ Εγώ, αν με ρωτούσατε, θα σας πρότεινα την Πειθώ, την Υπερηφάνεια και Προκατάληψη και το αββαείο του Νορθάνγκερ. Αυτά τα τρία είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία. Κάποια στιγμή όμως διάβασα και τη τελευταία σελίδα τους. Δεν είμαι από αυτούς που μπορούν να ξαναδιαβάσουν ολόκληρα βιβλία από την αρχή, επιστρέφω ωστόσο τακτικά σε σημεία τους που ξεχωρίζω ή διαβάζω σκόρπια κεφάλαια. Δεν μένω όμως μόνο στην ανάγνωση… Ευτυχώς συμμερίζονται και άλλοι την αγάπη μου για το έργο της Τζέην Ώστιν. Υπάρχουν ταινίες, σειρές, fanfiction, και forum που σχετίζονται με την ίδια και τα βιβλία της, προεκτείνοντας τη διαμονή μας στον ιδιαίτερο κόσμο της Ώστιν, Όχι δεν θα αναφερθώ σε ό,τι υπάρχει εκεί έξω που συνδέεται με αυτή τη συγγραφέα, google όλοι ξέρουμε να χρησιμοποιούμε άλλωστε, μα σε αυτά που εγώ έχω ξεχωρίσει. Η περηφάνια και προκατάληψη, το μάλλον πιο διαδεδομένο έργο της συγγραφέως, έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στη μεγάλη και μικρή οθόνη. Ξεχωρίζω:
Λογική και Ευαισθησία
Έμμα Καλό το βιβλίο, καλές και οι ταινίες που μένουν πιστές σε αυτό. Μα για κάποιο λόγο προτιμώ τις σύγχρονες εκδοχές του έργου
Για «το αβαείο του Νορθάνγκερ», «Μάνσφηντ Παρκ» και «Πειθώ» δεν υπάρχει δυστυχώς εξίσου μεγάλη ποικιλία. Οι ταινίες που έχουν βγει πάντως είναι αρκετά καλές. Δεν μένουμε όμως εδώ! Υπάρχει το βιβλίο και ταινία «λέσχη για ερωτευμένους», όπου παρουσιάζει τη ζωή κάποιων αναγνωστών της Ώστιν που αποφασίζουν να δημιουργήσουν σχετική λέσχη. Αξιόλογο αποτέλεσμα χωρίς να είναι κάτι το συγκλονιστικό. Ακόμα, για στιγμές που θέλετε μια ανάλαφρη και απλή ταινία, προτείνω το «Lost in Austenland», όπου μια αναγνώστρια πηγαίνει διακοπές με θέμα την Ώστιν μόνο και μόνο για να βρεθεί μπερδεμένη ανάμεσα σε επιθυμία στο να βιώσει κάτι αντίστοιχο με τις ηρωίδες στα βιβλία και αυτό το κάτι να είναι αληθινό και γνήσιο. Για βιογραφική ταινία θα σας πρότεινα να αγνοήσετε την «Ερωτευμένη Τζέην» με μια μάλλον πληκτική Anne Hathaway στο πρωταγωνιστικό ρόλο και ένα σενάριο με αρκετές ανακρίβειες και να προτιμήσετε το “Miss Austen Regrets”. Το τελευταίο είναι μια καλοδουλεμένη ταινία για την θεία πλέον Τζέην, που συμβουλεύει την ανιψιά της για την επιλογή συντρόφου, και παράλληλα κάνει κριτική στις δικές της επιλογές. Αν ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα, να διαβάσατε νέες ιστορίες με τους αγαπημένους μας χαρακτήρες ή να τσεκάρετε τις γνώσεις και τη μνήμη σας, πηγαίνετε στις εξής ιστοσελίδες:
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
September 2022
Categories
All
|