από την Ναταλία Διονυσιώτη Μαρασμός Ήθελα να ριζώνω. Να έχω ρίζες παχιές σαν εκείνη τη λεμονιά που είχε η γιαγιά και τώρα έχει μαραθεί. Ακόμη και τα μόνιμα χάνονται. Φθείρονται, σαπίζουν και μετά εξαφανίζονται στο άπειρο του χρόνου. Πώς να χωρέσει η μονιμότητα σε τόσες στιγμές εφήμερες; Πώς να τις ελέγξεις τις στιγμές; Πιθανότητες Όλα τα χαρτιά είναι ανά πάσα ώρα και στιγμή ανοιχτά. Κάθε λογικός άνθρωπος ξέρει ότι όλες οι πιθανότητες είναι δυνατές. Και ξεφυτρώνουν χωρίς να μας ρωτήσουν. Δεν λογαριάζουν πλάνα και προγράμματα. Κάθε τι δεδομένο συντρίβεται σε ένα κλείσιμο του ματιού. Όμως εμείς παράλογα συνεχίζουμε να σπέρνουμε άνθη μονιμότητας μήπως ποτέ θερίσουμε λίγη βεβαιότητα. Ευτυχία Και δεν ξέρω τελικά αν αυτό λέγεται ευτυχία. Φοβάμαι μήπως φταίει το μητρικό γάλα που ήπιαμε και μας έκανε δέσμιους μιας μόνιμης αγκαλιάς. Δεν ξέρω αν όλοι, πάντως εγώ θέλω να παίρνω κάθε στιγμή απάντηση στην ερώτηση. Είσαι εκεί; Ναι είμαι εδώ. Είμαι εδώ για σένα. Κι ενώ μου απαντά, δε νιώθω ευτυχία. Και κάθε μέρα πιο πολύ αναζητώ την αβεβαιότητα. Όσο ακούω ναι τόσο γέρνω πεινασμένη στα ερωτηματικά και τους υπαινιγμούς. Ώρες ώρες νιώθω πως θέλω να καταβρόχθισω κάθε πάθος φευγαλέο. Εφήμερα Είναι άλλοτε στιγμές, που καίνε μέσα μου κάτι εφήμερα φιλιά. Κρυφά στα είχα δώσει. Μυστική συμφωνία μόνα για δύο. Για εμάς που προδώσαμε τη βεβαιότητα για λίγο εφήμερο έρωτα. Και είναι τελικά ευτυχία για σένα και για μένα οι νύχτες που παραδοθήκαμε στο ανεξέλεγκτο του χρόνου; Πίνακας από Senju Shunga, "The Kiss" remastered (digital painting)
0 Comments
Leave a Reply. |
Categories
All
|