της Χριστίνας Μανωλακάκη Ζήτησε να μάθει το όνομα της κι όχι πως το γράφει. Μετά από καιρό η Έλη του είπε: «Αν είμαστε συνοδοιπόροι έλα να πάμε μαζί έως την θάλασα, θέλω να μαζέψουμε κοχύλια και ηλιαχτίδες, θέλω να ψάξουμε στα σύνεφα τις μορφές μας, θέλω να με νιώσεις μέσα στο αύριο, θέλω μαζί σου να πάρω ανάσες και η γλώσα που μιλάμε να έχει νόημα - όχι πόζα ... Για αυτό σου λέω, έλα να την πάρουμε σαν πάπλωμα, να την τινάξουμε καλά, να πέσουν κάτω οι στάχτες και η σκόνη. Και ύστερα να κοιμηθούμε γυμνοί πάνω στην άμο. Λέγε με Έλη. Θα σε λέω Γιάνη.»
0 Comments
της Χριστίνας Μανωλακάκη Δώσ' μου ένα φιλί για καληνύχτα.
Πάρε το κύμα από πάνω μου και ρίξε ένα σεντόνι. από την Χριστίνα Μανωλακάκη Το πρώτο αγόρι που μου άρεσε πολύ είχε μία σκυλίτσα που την έλεγαν Φιντέλα. Την είχε βρει στα σκουπίδια με κάτι φίλους. Θυμάμαι, είχε λατρεία και με τον φραπέ. Νομίζω στην κουζίνα του είχε υλικά μόνο για να φτιάχνει μακαρόνια και φραπέ. Ήταν ο πρώτος που μου έδωσε την εφημερίδα Πριν, αντίτυπο που έχω κρατήσει, γιατί μου αρέσει να κρατάω έτσι κάπως άκυρα πράγματα ως αναμνηστικά. Το ίδιο αγόρι κάπνιζε φανατικά και στο δωμάτιο του, συχνά στο απόλυτο σκοτάδι, ώστε το μόνο που έβλεπα ήταν η κάφτρα του τσιγάρου του, και κάπως έτσι έβρισκα και τα χείλη του και έκλεβα μία στο τόσο φιλιά. Δεν κράτησε πολύ η όλη ιστορία, όχι όσο θα ήθελα εγώ τουλάχιστον…
Φαίνεται όμως που μου έχει μείνει χούι. Άντρες, καπνιστές, που μιλάνε πολύ για πολιτικά και έχουν μια μανία με τον καφέ. by Χριστίνα Μ.«Αν είναι καλό το κρασί αξίζει περισσότερο η πρώτη γουλιά και το δεύτερο ποτήρι»
«Και αν δεν είναι;» «Τότε ίσως κάτι να γίνεται από το δεύτερο μπουκάλι και μετά» μου είπε και γελάσαμε. Καθόμασταν στο πάτωμα του σπιτιού του και είχα απλώσει τα πόδια μου πάνω στα δικά του. |
Categories
All
|