της Χριστίνας Μανωλακάκη «Η οθόνη γέμισε με drugs και όπλα, είχαμε μεταφερθεί σε μια φαβέλα και ο νεαρός πρωταγωνιστής όπλιζε τη φωτογραφική του μηχανή», είπε, διατηρώντας τον αισθησιακό της τόνο, η ραδιοφωνική παραγωγός.
Τη λένε Κατερίνα και είναι σαρανταενός. Στον αέρα ακούγεται το “El negro del blanco” και εκείνη αφήνεται στο να ανατρέξει νοερά σε όλες τις δουλειές που έχει κάνει από πιτσιρίκα έως σήμερα: έχει κάνει σερβιτόρα σε καφέ, γραμματέας, ρισεπιονίστ, έχει περπατήσει μίλια σε παραλίες δίνοντας δωρεάν δείγματα αντηλιακών στους παραθεριστές, σερβιτόρα σε μπαρ, dj στο ίδιο μαγαζί τις Παρασκευές, έχει γράψει αρθράκια, έχει περάσει από διαφημιστική, έμεινε για λίγο σε κάποιο περιοδικό να έχει τις «γυναικείες» στήλες, διεκδίκησε τις κινηματογραφικές κριτικές.
0 Comments
της Χριστίνας Μανωλακάκη Βρέθηκα μπλεγμένος σε αυτή την ιστορία από έρωτα.
Τέρψη, Λήδα ή Ναυσικά; Τώρα αυτές είναι οι επιλογές μου. Αυτές και ίσως και το όνομα της μάνας μου, εάν το πιέσω, φαντάζομαι… Ψάχνουμε όνομα για το παιδί, παιδί που δεν είναι δικό μου, αλλά θα γίνει. Κατά μια έννοια, τις ώρες που υπερισχύει ο ρομαντισμός έναντι του κυνισμού, είναι ήδη. Και τι θα πει, λέει μια φωνή μέσα μου, πού το σπέρμα δεν είναι δικό μου; Ο άλλος ούτε που το ξέρει, ούτε που θα το μάθει ποτέ. της Χριστίνας Μανωλακάκη Είναι 5:23 το πρωί.
Αυτό σημαίνει πως για 7 λεπτά πρέπει να παραμείνω ξαπλωμένος, με το σεντόνι να φτάνει αυστηρά πάνω από τον αστράγαλο, κοντά δύο πόντους. Ύστερα έχω να σηκωθώ και να ντυθώ. Στις 5 και 40 περιμένω τον ελαφρύ χτύπο στην πόρτα από τη μαμά και την ερώτηση αν θέλω καφέ ή τσάι. Είναι μια ερώτηση που αν δε μου γίνει ταράζομαι, αν και κάθε μέρα, από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πίνω τσάι. Μόλις απαντήσω (θέλω τσάι, μαύρο με μισή κουταλιά ζάχαρη, ευχαριστώ) στρέφομαι προς το παράθυρο του δωματίου μου και κοιτάω έξω στον δρόμο. |
Categories
All
|