από την Ι.λιρίντα Μουσαράι Η πρώτη Κατερίνα που γνώρισα ήταν στο δημοτικό. Σπαστική η Κατερίνα. Είχε τα περισσότερα αυτοκόλλητα στην τάξη και μου χάριζε κάποια μόνο και μόνο για να με εκβιάζει μετά να περνάω χρόνο στα διαλείμματα μαζί της. Αδιάφορη η Κατερίνα, τόσο που αν δεν ήταν και αυτά τα ρημαδοαυτοκόλλητα και η εμμονή της μαζί μου θα την είχα ξεχάσει.
Έτσι κι όλες οι υπόλοιπες Κατερίνες ήταν ίδιες. Το Κατερίνα έπαψε να είναι όνομα και έγινε επίθετο. Σαν να τις λέγανε Σπαστική Μαυραντωνάκη. Ακόμα και την αγαπημένη μου φίλη που τύχαινε να την λένε Κατερίνα την φώναζα με το επίθετο, γιατί δεν ήταν καθόλου κολλιτσίδας.. Η πρώτη μου Νίκη ήταν και αυτή στο δημοτικό. Ένα όμορφο παιδί, καλή μαθήτρια και χαϊδεμένη των καθηγητών. Είχε πολλούς φίλους και φίλες και έτσι δεν με χρειάζονταν εμένα. Πιο σπαστική η Νίκη από την Κατερίνα. Ήταν απλά όμορφη, αγαπητή και αλαζονική. Όλα για εκείνη ήταν εύκολα, δεν προσπαθούσε για τίποτα. Έτσι εμάς τους υπόλοιπους που ζοριζόμασταν, γιατί προσπαθούσαμε μας σνόμπαρε. Έτσι και οι υπόλοιπες Νίκες ήταν ίδιες. Το Νίκη έπαψε να είναι όνομα και έγινε επίθετο Κακομαθημένη Γεωργακοπούλου. Πάλι καλά δεν συνάντησα πολλές Νίκες μετέπειτα, γιατί θα με εκνεύριζαν όλες και θα τις ζήλευα όλες. Αν το Νίκη ήταν πιο συχνό όνομα θα είχα μια πολύ κακή παιδική ηλικία. Ο πρώτος Δημήτρης ήταν προφανέστατα και αυτός στο δημοτικό. Νηπιαγωγείο και προνήπιο δεν πήγα οπότε μην απορείτε, γιατί δεν γνώρισα πιο νωρίς αυτό το όνομα που μαζί με το Νίκος, το Γιώργος και το Μαρία είναι πιο διάχυτο και από το οξυγόνο που αναπνέουμε. Τόσο συχνό που δεν τους συναντάς μόνους τους αλλά σε αγέλες Νίκων,, Γιώργων και Μαριών. Ο Δημήτρης, λοιπόν ήταν άριστος μαθητής, όμορφος, πανέξυπνος και έπαιζε σκάκι. Από καλή οικογένεια και νομίζω ότι αυτό ήταν το χειρότερο. Ο Δημήτρης ήταν ένα προνομιούχο ιντελεκτουάλ ελληνόπουλο. Τους χρησιμοποιώ αναχρονιστικά τους όρους αυτούς, γιατί 7 χρονών ούτε το ιντελεκτουάλ ήξερα ούτε το τι εστί προνομιούχος,μόνο το ένιωθα. Έτσι και οι υπόλοιποι Δημήτρηδες. Ο Δημήτρης έπαψε να είναι όνομα και έγινε επίθετο. Προνομιούχος Θεοδωρίδης. Συνάντησα πολλούς Δημήτρηδες και κάποιοι έγιναν Μήτσοι για να μετριαστεί λιγάκι το προνόμιο. Συνάντησα τόσους πολλούς που αποφάσισα να μην το λέω πια και να πάω κατευθείαν στο επώνυμο για να μην αδικήσω κανένα παιδί της εργατιάς. Ο πρώτος και μοναδικός Τηλέμαχος που γνώρισα ήταν στο δημοτικό. Συνεσταλμένος, ευγενικός και λιγομίλητος. Ήθελα πολύ να του μιλήσω αλλά ντρεπόμουν. Ήθελα να δω τι σήμαινε το επίθετο Τηλέμαχος. Τελικά όμως Τηλέμαχους γνώρισα δύο. Αυτόν και τον γιο του Οδυσσέα. Και τον κοίταζα και αναρωτιόμουν αν έχει πατέρα ή αν ο πατέρας του δούλευε κάπου μακριά. Έτσι ο Τηλέμαχος επειδή ήταν ένας και μυστήριος έμεινε Τηλέμαχος. Μέχρι να γνωρίσω άλλον και να γίνει και αυτός επίθετο. Και κάπως έτσι έφευγαν οι πρώτες και οι πρώτοι μου και γίνονταν επίθετα και έμενα με τα επώνυμα που μου ήταν αρεστά. Μέχρι που γνώρισα εσένα που έχεις το πιο συχνό, βαρετό όνομα που δεν είχα καν πρώτο γιατί απλά σας γνώριζα με το τσουβάλι. Στην αρχή σε έλεγα με το επώνυμο για να μπορώ να σε ξεχωρίσω. Σιγά σιγά όμως συνήθιζα το επίθετό σου και αυτό έγινε όνομα. Και το όνομα αυτό έγινε εσύ. Τόσο που δεν τολμώ να πω κάποιον με αυτό το όνομα μήπως και τον ερωτευτώ. Και να που την πάτησα από έναν Γιάννη. Και δεν πίστευα κι εγώ η ίδια με πόση τρυφερότητα και αγάπη έλεγα αυτό το όνομα που παλιά το φώναζα σαν προσβολή.
0 Comments
Leave a Reply. |
Categories
All
|