by Νίκος Παπαρίδης Λέει το λεξικό: « Με τον όρο πανούκλα ή πανώλη (λατ. pestis) εννοείται οξεία λοιμώδης νόσος που προκαλείται από το βακτήριο Yersina Pestis. Η νόσος μεταδίδεται στον άνθρωπο από το τσίμπημα ψύλλων που παρασιτούν σε άρρωστο μαύρο αρουραίο. Μεταδίδεται εύκολα και γρήγορα».… μπλα μπλα μπλα. 1665 μ.Χ. Λονδίνο.
1721 μ.Χ. Γαλλία. 1855 μ.Χ. Κίνα. 1900 μ.Χ. Σίντνει, Σαν Φρανσίσκο. 1960 μ.Χ. Βιετνάμ. Αυτά ήταν τα τελευταία κρούσματα της αρρώστιας. Χιλιάδες νεκροί. Με την ανακάλυψη του εμβολίου και την εξόντωση των αρουραίων, η αρρώστια σταμάτησε να υπάρχει. Τα ανθρωπάκια συνέχισαν τις δουλειές τους, μπήκαν στην ρουτίνα τους και σταμάτησαν να φοβούνται, να νοιάζονται και ασχολούνται με την πανούκλα. Πάω στοίχημα πως, αν ρωτήσεις ένα παιδί γυμνασίου τι είναι η πανούκλα, δεν θα ξέρει να σου πει. Γιατί να ξέρει άλλωστε; Τι το νοιάζει μια εξουδετερωμένη αρρώστια; Τι μας νοιάζει μια σκοτωμένη αρρώστια; Έτσι την χαρακτηρίζουν. Σκοτωμένη, νεκρή. Οι επιστήμονες περηφανεύονται ότι τα μυαλά τους την νίκησαν. Πέθανε όμως η πανούκλα; Η πανούκλα υπάρχει παντού. Είναι μια παντούκλα (οι τυχόν οργισμένοι αναγνώστες να απευθυνθούν στον Πέτρο Τσερπέλη – ο γράφων δεν φέρει καμία ευθύνη). Αυτό το οχληρό, επιβλαβές και καταστρεπτικό κωλόπραγμα που έχει πάθει ανοσία και μπαίνει μέσα σε όλους μας και μας τρώει σιγά σιγά. Μπορεί να μην είναι συνέχεια ή στον ίδιο βαθμό πάνω μας, αλλά να είσαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή, άμα προσπαθήσεις λίγο, θα την δεις.. Η πανούκλα, κατά κάποιο τρόπο, είναι πολύ ανώτερη από εμάς. Ξέρει πώς και πού να μας πετύχει. Στο μπάνιο, στο σεξ, στον ύπνο. Μπορεί να χτυπήσει την πόρτα την ώρα που εσύ χέζεις τσεκάροντας το facebook στο smartphone. «Άσε με μωρή να χέσω, ένα λεπτό θέλω», της λες καθώς εκείνη σου ορμάει αδιαφορώντας πλήρως. Μην σου πω ότι την βρίσκει κιόλας. Ο τόνος αγωνίας και απόγνωσης στην φωνή των ανθρώπων την φτιάχνει. Την φτιάχνει τρελά… Η πανούκλα κολλάει σαν βδέλλα πάνω μας. Έρχεται, και αφού φύγει σε αφήνει άρρωστο για μια βδομάδα. Όχι μόνο σου κατουράει την ψυχή, αλλά αφήνει τα κίτρινα βρωμόνερα και τις τρίχες της στο κάθισμα της τουαλέτας. Δεν θα το καταλάβεις όμως μέχρι να κάτσεις. Παραμονεύει παντού. Στο ράφι με τα ποτά στο σούπερ μάρκετ, στο φούρνο δίπλα στις φραντζόλες, μέσα στο κινητό σου, στο απέναντι τραπέζι στην ταβέρνα. Η πανούκλα, σε αντίθεση με όλους εμάς, έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο. Όλο αυτόν τον χρόνο, μιλάει συνεχώς. Γλωσσοκοπανάει σε έναν ατελείωτο μονόλογο και εσύ αναρωτιέσαι πώς σκατά κατάφερε και έχωσε την άσχημη και βρώμικη μουσούδα της στην ψυχή σου. Στον ατέρμονο μονόλογό της, δεν συνειδητοποιεί ότι όλες οι μαλακίες που λέει, όλες της οι απόψεις, είναι εντελώς αντίθετες με τις δικές σου και, μιας και δεν το βουλώνει ποτέ, δεν πρόκειται να το καταλάβει. Το μόνο που νιώθει είναι την αγωνία, τον φόβο και την απέχθεια του υποψήφιου θύματός της. Το πράγμα χειροτερεύει όταν το θύμα προσπαθεί να την αποφύγει. Κλειδαμπαρώνεται στο σπίτι, κλείνει τα πατζούρια του, την τηλεόραση, το κινητό και το ραδιόφωνο και κλειδώνει τέσσερις φορές την εξώπορτα. Κοιτάει από τις γρίλιες με την πεποίθηση ότι θα δει την πανούκλα να παραμονεύει υπομονετικά και νιώθει έτοιμος μόλις την δει έξω να της ρίξει ένα κωλοδάχτυλο και να της φωνάξει: ‘’Πάρε τα αρχίδια μου μωρή μαλακισμένη. Μείνε εκεί που είσαι!’’. Καθώς όμως κοιτάει περιμετρικά του σπιτιού, δεν βλέπει τίποτα. Βαριανασαίνει. Συνεχίζει λίγο ακόμα μήπως εμφανιστεί και, έχοντας πλέον χάσει την υπομονή του, ξαπλώνει στον καναπέ του και ανοίγει την τηλεόραση. Την ίδια στιγμή, η πανούκλα βρίσκεται στην σκεπή και περιμένει στωικά με ένα σατανικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Όταν φτάσει η ώρα της, γλιστράει στην καμινάδα και επιτίθεται στο θύμα της. Τότε είναι η στιγμή που θα αμολήσει την στεγνή ανοησία της, που με τόση περηφάνια και σιγουριά την παρουσιάζει για σοφία. Μετά ακολουθεί το χάος. Μου έχει επιτεθεί και εμένα όμως η πανούκλα. Μπορώ να πω πως μου έχει και ιδιαίτερη αδυναμία. ' 'Δεν υπάρχει το απόλυτο κακό’’ μου λέει ντυμένη σερβιτόρα ένα Σάββατο μεσημέρι. ‘’Λες ότι όλοι οι μπάτσοι είναι κακοί. Εγώ γνώρισα και καλούς μπάτσους. Μην τσουβαλιάζεις. Υπάρχουν καλοί μπάτσοι.’’ Σάπια, πληκτικά σχόλια με την βρώμα της ανάσας της να μου μολύνει τον αέρα, όσο μου έσπρωχνε το πιάτο με τον αγκώνα της. Δεν με άφηνε να της μιλήσω. Δεν προλάβαινα καν να της πω πως, όταν κάποιος φοράει την συγκεκριμένη στολή, γίνεται ένας προστάτης της ισχύουσας τάξης και πως υπάρχει για να την διατηρεί. Σου αρέσει η ισχύουσα τάξη; Τότε οι μπάτσοι είναι καλοί. Δεν σου αρέσει; Τότε οι μπάτσοι είναι κακοί. Το απόλυτο κακό υπάρχει αλλά το μυαλό της πανούκλας είναι εγκλωβισμένο σε ένα σκουριασμένο κλουβί απλοϊκής φιλοσοφίας στο οποίο επιλέγει να μείνει πεισματικά και τελειωτικά. ‘’Δεν είμαστε επαρκώς ενημερωμένοι. Πρέπει να ακούμε τους αρχηγούς μας.’’ Πράγμα τόσο βλακώδες που αρνούμαι να το σχολιάσω. Συνέχιζε να μου μιλάει ασταμάτητα λέγοντας αντίστοιχες χαζομάρες, σκίζοντάς μου τα σωθικά. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν αξίζει να παραθέσω άλλα σχόλια της γιατί αρρωσταίνω. Η πανούκλα τα κατάφερνε πολύ καλά με κάτι τέτοια. Κατέβασα το μπιφτέκι μου, πλήρωσα και έφυγα με ταχύ βήμα. Πέρα από τα ψόφια, στεγνά, παρανοϊκά λόγια της, αυτό που με ενοχλούσε ιδιαίτερα ήταν το γιατί την κρατούσαν στην δουλειά της. Μετά κατάλαβα ότι την κρατούσαν γιατί την έκανε σωστά. ’’Καλά λεφτά, για καλή δουλειά.’’ Παντού υπάρχει ένας τρελός, μια πανούκλα και πάντα θα μας σταμπάρουν. ‘’Δεν υπάρχει παλαβιάρης που να μην σε γουστάρει.’’ Μου το έχουν πει πολλές φορές και δεν το βρίσκω καθόλου καλό. Ίσως όλοι κατά καιρούς υπήρξαμε πανούκλες στην ζωή μας χωρίς να το ξέρουμε. Όσο απαίσιο και αν ακούγεται αυτό σαν σκέψη, φαίνεται αληθινό. Όλοι έχουμε μια φλέβα ασχήμιας και τρέλας την οποία πιθανότατα να μην την έχουμε ανακαλύψει οι ίδιοι, αλλά να την έχει αντιληφθεί κάποιος άλλος. Δεν υπάρχει εκατό τοις εκατό άνθρωπος. Δεν ξέρουμε αν θα δημιουργηθεί ποτέ η ουτοπική κοινωνία ή ο τέλειος άνθρωπος. Υπάρχει μια θεωρία που υποστηρίζει ότι κάποια στιγμή το είδος δημιουργείται από πράγματα που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Κακές κυβερνήσεις, μολυσμένο περιβάλλον, πόλεμοι, προβληματικό σεξ και ούτω καθεξής. Υπάρχει και η θεωρία ότι ο κόσμος θα φτιαχτεί με τιμιότητα και αξιοπρέπεια. Για την ώρα, πρέπει να τα βγάλουμε πέρα με τις σημερινές παρανοϊκές πλευρές της ανθρωπότητας: Τον Trump, τους Νεοναζί, τους βιασμούς, τις τρομοκρατικές επιθέσεις, το AIDS, την πείνα, το λιώσιμο των πάγων, τα fidget spinners, τα μπασταρδεμένα ποτά, τις κατσαρίδες, αυτό, εκείνο, και την πανούκλα. Η πανούκλα υπάρχει ακόμα. Ζω σήμερα. Όχι αύριο. Θέλω λιγότερες πανούκλες. ΤΩΡΑ. Σίγουρα έχετε και εσείς δικές σας ιστορίες και θα ήθελα να τις ακούσω και να γελάσω πίνοντας την μπύρα μου. Α και τώρα που το ανέφερα. Ακούσατε ποτέ καμιά πανούκλα να γελάει όταν σας τα πρήζει; Ωχ. Τώρα που το ξανασκέφτομαι ούτε εγώ γελάω όταν συζητάω με άλλους. Μήπως τα γράφω όλα αυτά για εμένα; Πανούκλα που την κυνηγάνε πανούκλες, σε μια κοινωνία γεμάτη με πανούκλες που δεν ησυχάζουν. Πάω για τσιγάρο. Θα τα πούμε αύριο. Όσο εσύ θα χέζεις. Πρόσεχε που κάθεσαι… ε;
0 Comments
Leave a Reply. |
Categories
All
|