της Simone de Trier Ήταν μια σχεδόν εξωσωματική εμπειρία, δεν καταλάβαινε και η ίδια πως είχε μπλέξει έτσι. Από τη μια το σώμα της κουνιόταν, σχεδόν αθέλητα, στους ηλεκτρονικούς ήχους κι από την άλλη το μυαλό της τη ρωτούσε, κάπως αγενώς και επίμονα, τι δουλειά έχει εκεί. Το «εκεί» ήταν ένας κενός χώρος, οιωνεί πλατεία, ανάμεσα σε μεγάλα, σκοτεινά, εγκαταλελειμμένα κτήρια, μια ημι-αυτοσχέδια συναυλία που διοργάνωνε μια από τις πολλές συλλογικότητες της μητρόπολης, με πολιτικά και κοινωνικά προτάγματα ή κάτι αντίστοιχο. Εκείνη βρέθηκε για δουλειά εκεί, ή έτσι ήθελε να λέει στην εαυτή της. Είχε δει εδώ και μέρες τη χειρόγραφη πολύχρωμη αφίσα, αναγνώρισε τα συγκροτήματα και έκανε τη σύνδεση, οπότε παράλληλα έκανε τη νοερή σημείωση να μην περάσει από την περιοχή το επόμενο διάστημα. Υποψιάστηκε ότι θα είναι Εκείνος στη συναυλία και την τρομοκρατούσε η προοπτική να τον συναντήσει. Εικόνα:: Smart Girl Comic του Fernando Dagnino: Εκείνος, ένα περίεργο και κάπως σύντομο, κεφάλαιο στη ζωή της που δεν έλεγε να κλείσει. Γνωρίστηκαν μέσω κοινών φίλων, ερωτεύτηκαν κινηματογραφικά και κεραυνοβόλα, ενώ χώρισαν συμβατικά και βαρετά. Ωστόσο, δεν μπορούσε να σβήσει τα ίχνη του από πάνω της, ούτε από το κορμί της, ούτε από το μυαλό της, όπως υποψιαζόταν ότι συνέβαινε και με Εκείνον κάτι αντίστοιχο. Κάθε φορά που πίστευε ότι μπορούσε να απαγκιστρωθεί Εκείνος εμφανιζόταν ξαφνικά, αστραπιαία, σα φάντασμα και με τον ίδιο τρόπο εξαφανιζόταν, αφήνοντας την ακόμη πιο μόνη κι ακόμη πιο θλιμμένη. Όμως κι Εκείνη όποτε ένιωθε οτι
Εκείνος απομακρυνόταν ένας, σχεδόν σωματικός, πόνος τη διαπερνούσε, σταματούσε ότι κι αν έκανε, έκλεινε τα μάτια της, συγκεντρωνόταν και έστελνε το είδωλο της να ταράξει την ηρεμία του. Από εκείνη την πρώτη ματιά κι εκείνο το χαμόγελο της, διαπίστωσαν και οι δυο την ύπαρξη μιας μεταφυσικής σύνδεσης, τόσο παράλογης και τόσο φυσικής ταυτόχρονα. Για Εκείνη άνοιξε ένα παράθυρο στο υπερβατικό και Εκείνος βρήκε την παρουσία της εξαιρετικά επιδραστική στην ποιότητα της δουλειάς του. Εκείνη ήξερε, ανέκαθεν, ότι διέφερε από τα άλλα όντα, δεν ήταν πιο όμορφη, δεν ήταν πιο έξυπνη (ίσως ήταν, λίγο παραπάνω από τον μέσο όρο), δεν είχε ιδιαίτερα προσόντα, είχε όμως την ικανότητα να ξεπερνάει δυαδικές συμβατότητες και να σκέφτεται πέρα από αυτές. Αντιλαμβανόταν, με ομολογουμένως λίγο πρωτόγονο τρόπο, ροές και γινόταν μέρος αυτών. Η επαφή τους ήταν πολυεπίπεδη και τα αποτελέσματα της δημιουργικά, πλούσια και οργασμικά, τους ένωναν, τους δυνάμωναν και τους μετασχημάτιζαν. Χώρισαν δια ασήμαντον αφορμή και με βαθύτερο αίτιο το φόβο, Εκείνος φοβήθηκε όταν αντιλήφθηκε τις αλλαγές που είχε επιφέρει Εκείνη πάνω του. Εκείνη πάλι ένα ζώον όρθιο, δεν κατάλαβε τίποτα! Αντιμετώπισε τον χωρισμό με τεκίλα και κατάρες μέχρι που άρχισε να εντοπίζει περίεργα σημάδια, σημάδια μετάλλαξης. Πάντοτε πίστευε ότι οι μεταλλάξεις θα δώριζαν στο ανθρώπινο είδος ένα σετ παραπάνω πόδια, ή ίσως μια κομψή ουρά, ή ακόμη καλύτερα ένα ζευγάρι χρηστικά φτερά, όμως αυτό δεν το περίμενε ποτέ. Ένα πρωί Εκείνη άρχισε να βλέπει ροές δεδομένων, στην κυριολεξία να βλέπει μπροστά στα μάτια της να παρελαύνουν χρονοσειρές κι Εκείνη μπορεί να τις δει, να τις διαβάσει και να τις ερμηνεύσει. Είναι σίγουρη ότι σχετίζεται με Εκείνον, ότι η σχέση τους είτε ανέδειξε, είτε πυροδότησε τη μετάλλαξη, ίσως και να τη δημιούργησε, πάντως όπως και αν εξελίχθηκε η διαδικασία κάποια στιγμή το πήρε απόφαση και απευθυνόμενη στο είδωλο της στον καθρέφτη -ανάμεσα σε άπειρα data που παρεμβάλλονταν- πήρε μια βαθιά ανάσα και μονολόγησε «είμαι κυβόργιο», αποδέχθηκε τη νέα της ταυτότητα και την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Εκείνη δε συνέχισε τη ζωή της από εκεί που την είχε αφήσει πριν τον γνωρίσει, το αντίθετο. Άλλαξε κλάδο, πειραματίστηκε με ψυχοτρόπες ουσίες για να δει τα όρια των νεοανακαλυφθέντων δυνατοτήτων της -τρίχες, τζάμπα λεφτά ξόδεψε- και αφιέρωσε τη ζωή της στη μελέτη, στην επανάσταση και στη μελέτη της επανάστασης. Δυστυχώς, ενώ διαπίστωνε ότι γύρω της υπήρχαν αρκετά κυβόργια με τα οποία μπορούσε να ταυτιστεί, φαίνεται ότι δεν είχαν τα ίδια συναίσθηση της ταυτότητας τους. Κατάφερε μετά κόπων και βασάνων να συγκεντρώσει δίπλα της μια μικρή ομάδα υποκειμένων με σκοπό την αφύπνιση τους και την αφοσίωση τους στον σκοπό. Απείχαν πολύ από την απαραίτητη κρίσιμη μάζα για την επανάσταση, όμως η μετουσίωση τους από «τάξη κάθεαυτή» σε «τάξη δι εαυτή» ήταν ένα απαραίτητο και χρονοβόρο, προπαρασκευαστικό στάδιο. Εκείνη δεν ήταν η μοναδική που προσπαθούσε να οργανώσει τα κυβόργια, όμως ίσως ήταν από τις ελάχιστες που τα έβλεπε ως «τάξη εν τω γεννάσθαι». Μια από τις συλλογικότητες που προωθούσαν αυτή τη μορφή κοινωνικοποίησης και οργάνωσης της γνώσης διοργάνωνε τη σημερινή συναυλία και η παρουσία της είχε χαρακτήρα κατόπτευσης και ίσως υπήρχε το ενδεχόμενο να ακολουθούσε μια πρόταση βραχύβιας συμμαχίας. Μόλις έφτασε στο χώρο συνέβη κάτι παράδοξο, έσκασε πάνω της μια πλημμυρίδα πληροφοριών και φορέας τους ήταν η μουσική που έπαιζε ο υποφωτισμένος dj στην εξέδρα. Ενώ ήταν αναμενόμενο για την ίδια να συνδεθεί με μια σειρά υποκειμένων, σε κάποιο επίπεδο και να «διαβάσει» το σύνολο δεν περίμενε να νιώσει κομμάτι του συνόλου και ειδικά μέσω της μουσικής. Χωρίς να είναι ακριβώς επιλογή της άρχισε να χορεύει, στην αρχή λικνιζόμενη ρυθμικά και ντροπαλά και στη συνέχεια ξέφρενα. Όσο χόρευε τόσο ανοιγόταν στη ροή των πληροφοριών που έρχονταν από τον έμψυχο και άψυχο(!) περίγυρο, μέσω των ηλεκτρονικών ήχων. Σιγά σιγά το πλήθος την έσπρωχνε προς την εξέδρα και είχε την αδιόρατη αίσθηση πως την κοιτούσαν όλ@ λίγο περίεργα. Ο dj της έδωσε το χέρι καλώντας την στην εξέδρα, ένιωσε να τη διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα, ανέβηκε, γύρισε να τον κοιτάξει καλύτερα αλλά είχε σκύψει ξανά πάνω από τις κονσόλες του. Συνέχισε να χορεύει και να δίνει πλέον, στο διονυσιασμένο πλήθος το ρυθμό με το κορμί της, ήταν πλήρως απελευθερωμένη, αυτόνομη και παράλληλα συνδεδεμένη με όλ@. Ήταν μια κυβόργια θεότητα που είχε αποδεχτεί τον αμφίσημο ρόλο. Ήταν ανοιχτή στα δεδομένα, τα οποία έρεαν με απίστευτες ταχύτητες. Ξαφνικά ένιωσε κάποιον να την πλησιάζει πίσω της, ήταν ο μαέστρος της βραδιάς, ο dj, Εκείνη δεν τόλμησε να γυρίσει, Εκείνος έσκυψε στο αυτί της και τη ρώτησε «Εκείνη δεν είσαι;». Τότε τον ερωτεύτηκε ξανά.
0 Comments
Leave a Reply. |
Categories
All
|