της Simone de Trier Ακολουθεί εσωτερικός, παραληρηματικός, μονόλογος. «Δε λέω, ωραίο πράγμα η επανάσταση, εξαιρετική ιδέα η εξαγωγή της, αλλά έλεος κάπου. Τον τελευταίο χρόνο και έχω αλλάξει τρεις πόλεις και έχω οργανώσει δεκάδες πυρήνες σε κάθε πόλη και έχω στρατολογήσει εκατοντάδες στην υπόθεση της επανάστασης. Ο απολογισμός είναι: μια γενικευμένη σύρραξη που κατέληξε σε αιματηρό φιάσκο, με το ζόρι διέφυγα από τη συγκεκριμένη Μητρόπολη προς τον επόμενο προορισμό και τη μεταβίβαση της εξουσίας, επαναστατικώ τω τρόπω, στις άλλες δυο Μητροπόλεις. Αν οι αλλαγές παγιωθούν ως έχουν υπάρχει πιθανότητα επιστροφής στο προηγούμενο status quo, αν ριζοσπαστικοποιηθεί περεταίρω το πλήθος ίσως αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο η αλλαγή». Εκείνη ταξιδεύει στην πρώτη θέση ενός ταχύτατου τραίνου, ντυμένη όπως αρμόζει σε ένα στέλεχος επιχείρησης, μιας και σύμφωνα με τα χαρτιά της, είναι η CEO μιας αδιάφορης εταιρείας παραγωγής συνθετικού ντοματοχυμού σε κονσέρβα, που εδρεύει σε μια εξίσου αδιάφορη κωμόπολη στη μέση του πουθενά λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Νάπολη. Τα ιταλικά της είναι άψογα, όπως άψογα είναι τα ισπανικά και τα γαλλικά της, μεταξύ άλλων η γλωσσομάθεια είναι ένας από τους λόγους που επιβιβάστηκε (και) σε αυτό το τραίνο. Πλέον βρίσκεται στην τέταρτη αποστολή που της έχει ανατεθεί από το Συμβούλιο του Εργατικού Δικτύου στο οποίο συμμετέχει, φυσικά δεν ήταν μόνη, πολλ@ είχαν αναλάβει αντίστοιχες αποστολές, με μεγαλύτερες ή μικρότερες νίκες. Η απολύτως επιτυχημένη εξέγερση και κατάληψη της εξουσίας στην Μητρόπολη καταγωγής της, που οργανώθηκε από το Εργατικό Δίκτυο, κατέστησε σαφή την ανάγκη εξαγωγής της επαναστατικής τεχνογνωσίας και στην υπόλοιπή Ευρώπη, για αρχή. Στην Κόιμπρα ήταν η πρώτη της αποστολή, στέφθηκε με επιτυχία και κατάφεραν να διασώσουν την ονομαστή βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, ενώ από το Αλγέρι αναγκάστηκε να φύγει νύχτα κρυμμένη ανάμεσα σε τελάρα με πορτοκάλια. Η κατάληψη της Ταγγέρης ήταν αναγκαία, κυρίως για τον έλεγχο των στενών και ευτυχώς αποδείχθηκε ευκολότερη απ’ όσο είχαν υπολογίσει. Τώρα κατευθύνεται στο Παρίσι, στο γ@μημένο Παρίσι. Δεν ήθελε να πάει και το εξέφρασε με κάθε δυνατό τρόπο.
-Δε θέλω να πάω, δε θέλω σας λέω, έχω ορκιστεί να μην πατήσω το πόδι μου στο Παρίσι. Ναι το ξέρω αυτές οι μεταφυσικές ανοησίες δε θα έπρεπε να μας λένε κάτι, αλλά ΔΕ ΘΕΛΩ. Εννοείται ότι λήφθηκαν σοβαρά υπόψιν οι αντιδράσεις της και ως αποτέλεσμα βρέθηκε να ταξιδεύει με προορισμό το Παρίσι. Αποβιβάστηκε στον σταθμό Saint Lazare και έδωσε λίγο χρόνο στην εαυτή της να θαυμάσει την αρχιτεκτονική ιδιοφυία του Haussmann, πήρε μια βαθιά ανάσα και αναζήτησε τον σύνδεσμο. Μετά τον πόλεμο και την επικράτηση των Άλλων το Παρίσι ήταν αγνώριστο, είχε χάσει την παλιά αίγλη. Ο πύργος του Άιφελ είχε συρρικνωθεί σημαντικά από τη θερμότητα μιας βόμβας που έπεσε δίπλα του, θλιβερή υπόμνηση της μοίρας κάθε φαλλικού συμβόλου και συνακόλουθα κάθε φαλλού. Το Λούβρο είχε λεηλατηθεί ανελέητα και συστηματικά, όλα τα σημαντικά εκθέματα είχαν μεταφερθεί στο Παγκόσμιο Μουσείο του Παλαιού Πολιτισμού στην Ανταρκτική, μαζί με εκθέματα από αντίστοιχα εμβληματικά μουσεία του παρελθόντος. Υπέροχα ειρωνικό, με τον ίδιο τρόπο που δημιουργήθηκε, με κλοπές, με τον ίδιο τρόπο εξαφανίστηκε το Λούβρο. Στη θέση του έμεινε ένα κενό κέλυφος που στεγάζει, πλέον, τους ειδικούς στην τεχνητή νοημοσύνη, εντελώς παρωχημένη τεχνολογία, όμως απαραίτητη για τη συνέχιση της αγροτικής καλλιέργειας. Μάλλον έτσι εξηγείται και η χαμηλή ποιότητα λαχανικών που κατανάλωναν. Όλες οι εκκλησίες είτε είχαν κατεδαφιστεί, είτε είχαν αλλάξει χρήση, μιας και η παλιά θρησκεία είχε εκπέσει και κανέν@ δεν εξασκούσε τη λατρεία της πλέον. Μόνη εξαίρεση η εκκλησία της Sacré-Cœur, έστεκε αγέρωχη στο λόφο της Μονμάρτης, ελαφρώς κιτρινισμένη κι όμως ανέγγιχτη από το χρόνο. Η εκκλησία ήταν έδρα μιας οργάνωσης που διέσωζε ορφανά στο Παρίσι, δηλαδή ήταν η βιτρίνα της Εργατικής Επιτροπής, το παρισινό αντίστοιχο του δικού τους «Εργατικού Δικτύου». Φυσικά τα περισσότερα μέλη διέμεναν στα banlieue, στα προάστια. Μνημονικός τόπος για το κίνημα, μωσαϊκό πολιτισμών, με σαφή ταξικό προσδιορισμό, τουλάχιστον όσο είχαν σημασία αυτές οι διαιρέσεις, πριν τον Πρώτο Θερμοπυρηνικό Πόλεμο. Κράτησαν αυτό το χαρακτήρα και τα επόμενα χρόνια και πλέον αποτελούν δεξαμενή στρατολόγησης νέων μελών και bootcamp για νεοσύλλεκτ@. Στην εκκλησία ήταν η πρώτη στάση που έκαναν, ώστε να λάβει Εκείνη μια εικόνα της «βιτρίνας» και πολύ γρήγορα κατευθύνθηκαν στα προάστια. Ως μέσο μετακίνησης είχαν επιλέξει ένα αυτοσχέδιο ποδήλατο με καρότσα στο οποίο είχε προσαρμοστεί ένας πολλαπλασιαστής. Ο σύνδεσμος έκανε και χρέη ποδηλάτη όσο Εκείνη περιεργαζόταν με ύφος μπλαζέ την πόλη. Το Παρίσι, όπως και όλες οι μητροπόλεις πλέον, ήταν οργανωμένο σε μια αναστροφή του σχήματος Burgess, με βασικό χαρακτηριστικό τη διάταξη σε ομόκεντρους δακτυλίους: στο κέντρο η Κεντρική Διοίκηση, στον επόμενο δακτύλιο πολυτελείς κατοικίες, μετά οι βασικές μονάδες γνωσιοπληροφορικής παραγωγής και εργατικές κατοικίες και τέλος στον εξώτερο δακτύλιο τα εργοστάσια παραγωγής. Η πολεοδομική εμμονή των Άλλων είχε φανεί εξαιρετικά χρήσιμη στ@ επαναστάτημέν@ μιας και η ρυμοτομία αυτή επέτρεπε την πολιορκία της Κεντρικής Διοίκησης. Ωστόσο το Παρίσι ήταν άλλη περίπτωση, μιας και πλέον οι Άλλοι γνώριζαν τις μεθόδους των επαναστατικών ομάδων, αυτό που Εκείνη ήλπιζε ήταν να μη γνωρίζουν τη δυνατότητα υπόγειας μετακίνησης των επαναστατών μέσα από το παλιό δίκτυο του μετρό. Με αυτό τον τρόπο, Εκείνη, σχεδίαζε να καταλάβουν το κεντρικό Γνωσιοπληροφορικό Κέντρο της Ηπείρου που κάποτε ονομαζόταν Ευρώπη. Οι Άλλοι ήταν ειδικοί στο biohacking, το οποίο όπως όλ@ ξέρουμε γίνεται στον κυβερνοχώρο, όμως είναι απαραίτητος ένας υλικός χώρος στέγασης της καθολικής μηχανής touring, του υπερυπολογιστή εκείνου που μπορεί να προσομειώσει κάθε άλλη μηχανή. Στόχος είναι η κατάληψη του κέντρου και η καταστροφή εκείνης της μηχανής, ενδεχομένως η απόκτηση της μηχανής να είχε μια αξία, υπήρξε η σχετική επιχειρηματολογία όμως Εκείνη επέμενε -Ναι ναι λες και δεν ξέρουμε ότι η νομή της εξουσίας είναι πιθανό να μεταστρέψει και την πιο έντιμη ύπαρξη σε δυνάστη. Ο λόγος που Εκείνη αποτελούσε την πρώτη και ίσως τη μοναδική, επιλογή για την αποστολή ήταν ακριβώς αυτός, εκτιμήθηκε ότι ως cyborg goddess μπορούσε να χειριστεί με ευκολότερα τις προκλήσεις που θα έθετε ο έλεγχος ενός τέτοιου εργαλείου. Κοίταζε αφηρημένα τα μικρά παιδιά να παίζουν ανάμεσα στις κοίτες του Σηκουάνα, το ποτάμι είχε στερέψει από καιρό, η λειψυδρία ήταν μια από τις μεγαλύτερες πληγές που είχε να αντιμετωπίσει ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος τους. Αναθυμήθηκε τη στιγμή που ορκίστηκε να μην πατήσει πόδι στο Παρίσι «Μα πόσο παλιομοδίτικο τελετουργικό…». Βρισκόταν στη Φλωρεντία, σε μια άλλη ζωή, πριν τον Α Θερμοπυρηνικό Πόλεμο, αγκαλιά με Εκείνον, ανάμεσα στα ιδρωμένα σεντόνια της διάβαζε ένα παλιό ποίημα: -Δεν τ` αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ` ακούς / Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου / Να μιλώ για σένα και για μένα / Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ` ακούς Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ` ακούς Και της εξομολογήθηκε πως είναι “περίπου” φυγάς. Ότι η πολιτική δράση που είχε αναπτύξει τον είχε θέσει σε κίνδυνο αρκετές φορές, η τελευταία ήταν στο Παρίσι, όπου του επέτρεψαν να διαφύγει με την προϋπόθεση ότι δε θα επισκεπτόταν ποτέ ξανά στην πόλη, αν το έκανε υπήρχε συμβόλαιο άμεσης εκτέλεσης. Εκείνη τον άκουσε με σοβαρότητα και του ανακοίνωσε, με συμβούλους τα δυο μπουκάλια κρασί δίπλα της, ότι -Δεν πρόκειται να πάω ποτέ στο Παρίσι, όσο εσύ είναι persona non grata. Της είχε φανεί τόσο αστείο, τόσο ασήμαντο, όμως ακόμη και μετά την εξαφάνιση του τήρησε την υπόσχεση της. Τόσα χρόνια αργότερα υποχρεώθηκε να γίνει επίορκη για την Επανάσταση, για τον Σκοπό και το χειρότερο απ’ όλα γιατί της το ζήτησε Εκείνος. Φαινόταν να είχε λησμονήσει την υπόσχεση που του είχε δώσει Εκείνη και δεν έλαβε υπόψη καθόλου τις διαφωνίες της, την εγκάλεσε για θρησκοληψία, έκανε ένα παραλληλισμό θρησκείας και οπίου όπου κανένας δεν κατάλαβε τι σημαίνει και όπως ήταν αναμενόμενο, τσακώθηκαν για άλλη μια φορά. Έφτασαν στα προάστια, τα οποία χαρακτηρίζονταν από τα τσιμεντένια κουφάρια εργατικών πολυκατοικιών ανάμεσα στα οποία άνθρωποι κινούνταν σιωπηλοί. Άλλ@ ασκούσαν οριακά έκνομα επαγγέλματα και άλλ@ προσπαθούσαν να καμωθούν πως δεν το βλέπουν. Η παραβατικότητα αφορούσε κατά πλειοψηφία το λαθρεμπόριο πόσιμου νερού, συνθετικών τροφίμων τα οποία ήταν άγευστα άλλα πιο ασφαλή από τα φυσικά και -αυτονόητα- αλκοόλ. Ο σύνδεσμος την ενημέρωσε ότι στο Παρίσι το λαθρεμπόριο αλκοόλ ήταν οριακά αποδεκτό από τις αρχές των Άλλων, μιας και αν υπήρχε έλλειψη θα υπήρχαν αντιστοίχως έντονες αντιδράσεις. Εκείνη συγκατένευσε σχολιάζοντας: -Ναι, στα πολύ παλιά χρόνια, οι Γάλλοι είχαν εξεγερθεί όταν ακρίβυνε το κρασί, η κυτταρική μνήμη είναι δυνατή». Ανάμεσα σε αυτούς τους φτωχοδιαβόλους δρούσε και η Εργατική Επιτροπή. Έφτασαν σε ένα τεράστιο συγκρότημα πολυκατοικιών, δε διέφερε από τα άλλα γύρω τους, αν όμως κοιτούσες καλύτερα τα παράθυρα ήταν σφαλισμένα με μεγαλύτερη φροντίδα, ενώ οι αργόσχολοι που χασομερούσαν όλη την ημέρα τριγύρω ήταν σαφώς περισσότεροι. Κατευθύνθηκαν στο υπόγειο, πέρασαν δυο τσιμεντένιες πόρτες ανταλλάζοντας συνθήματα στα γαλλικά και εισήλθαν στο στρατηγείο. Εκεί την περίμενε μια έκπληξη, ενώ γνώριζε ότι την έστειλαν για να δώσει στρατηγικές προτάσεις και να βοηθήσει στην εξεγερσιακή διαδικασία, οι Γάλλοι σύντροφοι της αποκάλυψαν πως πλέον, τουλάχιστον στο Παρίσι, ο πόλεμος διεξάγεται πλήρως στο κυβερνοεπίπεδο. Για την ακρίβεια σε επίπεδο συνειδήσεων. Στόχος ήταν όντως η κατάληψη του Γνωσιοπληροφορικού Κέντρου της Ηπείρου αξιοποιώντας κάθε διαθέσιμο μέσο. Ανέλαβε την ενημέρωση ένας κοντούλης μελαχρινός παριζιάνος με αστείο μουστάκι: -Αύριο στις 12 το μεσημέρι ΑΚΡΙΒΩΣ έχει διοργανωθεί μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας στους κεντρικούς δρόμους των Παρισίων, την ίδια στιγμή, υπογείως μια επίλεκτη ομάδα, οι Τυφλοπόντικες, θα προσπαθήσει να καταλάβει το κτήριο μπαίνοντας από τον υπόνομο στο υπόγειο Εκείνη μόρφασε με αηδία «Ιουουουουουου, ελπίζω να μη σκέφτονται να ηγηθώ των Τυφλοποντικών». Ο αστείος Γάλλος αγνοώντας τους μορφασμούς της συνεχίζει -Εσύ θα αναλάβεις το τρίτο σκέλος της επίθεσης, το πιο ουσιαστικό, μην ανησυχείς δε θα λερώσεις τα λεπτεπίλεπτα γοβάκια σου, θα συνδεθείς με το Γνωσιοπληροφορικό Κέντρο και θα επιτεθείς μέσω του Κυβερνοχώρου. Εκείνη πάνιασε, μόνο Εκείνος είχε υποπτευθεί ότι η συνειδητότητα της ήταν τόσο ανεπτυγμένη ώστε να μπορεί να συνδεθεί στον Κυβερνοχώρο, όμως δεν το είχε επιχειρήσει ποτέ «Έτσι εξηγείται η εμμονή Εκείνου να με στείλει στο Παρίσι, χωρίς να υπολογίσει το κόστος». Ο Γάλλος, που εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να της δίνει στα νεύρα, συνέχισε απαθής να της μεταφέρει τις οδηγίες της Εργατικής Επιτροπής, πρακτικά της ζήτησε το ανέφικτο και να το ολοκληρώσει εντός τριώρου: -Δε σε πιέζουμε, αλλά αν δε βγεις από το matrix, κατά προτίμηση νικήτρια, έως τις τρείς, τοπική ώρα, η πιθανότητα να εγκλωβιστείς στο διηνεκές εντός του Γνωσιοπληροφορικού Κέντρου αγγίζει το 83%, αυτός είναι ο χρόνος που χρειάζεται το αντιϊκο πρόγραμμα για να αντιμετωπίσει την απειλή. Κάθισε σε ένα γραφείο που της παραχώρησαν για να προετοιμαστεί. Εκείνη έβριζε από μέσα της ,σε όποια γλώσσα γνώριζε, την εαυτή της «Βέεεεβαιααααα, δε σου άρεσε η πρωινή βάρδια στο εργοστάσιο, το κρύο δωμάτιο, η ζεστή μπύρα και το άνοστο φαγητό, μου ήθελες και επανάσταση» το μυαλό της πέταξε στον Maurice, το κατοικίδιο αγριογουρουνάκι της, ίσως το μόνο πλάσμα στο οποίο θα έλειπε, γιατί ήταν προφανές ότι δε θα επέστρεφε «Το ξέρουμε όλ@, πρόκειται για αποστολή αυτοκτονίας, αν δεν επιτύχει αυτή η απόπειρα δε θα δοθεί δεύτερη ευκαιρία, οπότε οφείλω να πέσω μαχόμενη». Επίσης γνώριζε πως η δική της συνειδητότητα δεν επαρκούσε για να ολοκληρώσει το έργο, έπρεπε να βρεθεί ένας ενισχυτής, ακόμη καλύτερα ένας πολλαπλασιαστής, είτε εξολοκλήρου μηχανικός, είτε κυβόργιος. Την επόμενη ημέρα και αφού είχε επικοινωνήσει με την Μητρόπολη καταγωγής της για να οργανώσει την γουρουνοθεσία του Maurice, εμφανίστηκε κάτωχρη στο αρχηγείο στην Sacré-Cœur. Ήξερε ότι δε θα τα καταφέρει, όμως η μάχη ήταν μονόδρομος. Στις 11:30 άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε το μουστάκι του εκνευριστικού Γάλλου: -Σου φέρνω ενισχύσεις… Εκείνη απλά ευχήθηκε να είναι κρουασάν σοκολάτας… Κάποιος την πλησίασε και της είπε: -Άφησε με να’ ρθω μαζί σου / Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, / μοναχός στη δόξα και στο θάνατο. / Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. / Άφησε με να’ρθω μαζί σου. Φυσικά ήταν Εκείνος. Ο μοναδικός που μπορούσε να λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής για Εκείνη, κι Εκείνη για αυτόν. Part I «Για Εκείνη μιλάει ο μύθος» http://eggefaliko.weebly.com/taualpha-kappaepsiloniotamuepsilonnualpha-mualphasigma/8428362 Part II «Τελικά για Εκείνη μιλούσε ο μύθος» http://eggefaliko.weebly.com/taualpha-kappaepsiloniotamuepsilonnualpha-mualphasigma/4828369
0 Comments
Leave a Reply. |
Categories
All
|